O. Ertuğrul ÖNEN Söyleyeceğimi baştan söylemek için böyle bir başlık seçtim. İyi, kötü anıları, zorlukları, güzellikleri, yaşanmışlıkları, pişmanlıkları ile bir yılı daha geride bırakıyoruz. Çok tarihi bir dönemi yaşayanlardanım. 2000 yılını idrak ederek bir bin yıllık periyodun bitişine ve yeni bir yüzyılın ve ilerisinde bin yılın başlangıcına tanık olanlardanım. Gerçi onun da üzerinden 18 yıl geçti gitti. Peki bu ne ... Devamını Oku »
O. Ertuğrul ÖNEN Hatırlıyorum Çetin Altan’ın Akşam Gazetesi’nde köşe yazıları yazdığı, gençlerin her gün “Çetin Altan’ın bugünkü yazısını okudun mu?” diye sanki bir ayin ritüelini paylaşırcasına onu izleyip yazılarını, söylediklerini paylaştıkları yıllardı. Gençliğin idolüydü. Bir gün memurları eleştiren bir yazı yazmıştı. Ona göre mühendislik, doktorluk, ayakkabı tamirciliği, elektrikçilik, aşçılık, şoförlük, ressamlık, yazarlık, tornacılık; bunlar birer meslekti. Ama memuriyet bir meslek ... Devamını Oku »
O. Ertuğrul ÖNEN Zor günler geçiriyor. Tarihinde yaşamadığı ölçüde dibe vurdu. Tabii bu söylediklerimiz profesyonel futbol takımı ile ilgili. Yoksa diğer branşlarda Türkiye’deki tüm spor kulüplerine örnek olacak derecede değişik kulvarlarda başarılı sonuçlara imza atmaya devam ediyor. Fenerbahçe’ye inanan ve onu bir yaşam tarzı olarak benliklerinin bir parçası haline getiren sevenleri, taraftarları tek bir branşta yaşanan bu kara günlerin de ... Devamını Oku »
O. Ertuğrul ÖNEN Bakkal deyince özellikle belli bir yaşın üzerinde olanların bellekleri anılarla doludur. Sosyal, ekonomik yaşamımızın bir parçası olan bakkallık günümüzde zor günler geçirmektedir. Onların yerini artık çoğu yabancı sermayeli yüzlerce, hatta bazıları binlerce m2’den oluşan yine sayıları yüzleri, binleri bulan Türkiye’nin her yanına dağılmış hipermarketler, süper marketler zincirleri almıştır. Gelişmeler bu doğrultuda sürdüğü takdirde Anadolu’nun en ücra köşelerinde, ... Devamını Oku »
O. Ertuğrul ÖNEN Gözlerimi kapıyorum, Çocukluğuma gençliğime dönüyorum. O günleri yeniden yaşıyorum. Mütevazi yaşamların sahibi, mutlu, geleceğe umutla bakan bir toplumun bireyleriydik. Çok istisnalar dışında yedeğimiz olmazdı. Pantolon, ceket, ayakkabı. Yırtılan onarılır. Ancak onarılamayacak durumda olanların yerine yenisi alınırdı. Kendi oyuncağımızı kendimiz yapardık. Telden, şekerpancarından araba, hayvan kemiklerinden tabanca, aşık. Büyüklerin de yardımını alarak ortaya çıkardığımız emeğimiz rengarenk uçurtmalar. Sigara ... Devamını Oku »
